حوا منم...
با فرشته ها هم قسم شده ام..
خاطره شوم...
سقوط را تو یادم می دهی؟
به خود آ، آدم....
به خد ا...
شاید وقتی دیگر
اینجا، به خود پیچیده ام تو آنجا در تنی دیگر
سر، به زانو نهاده ام تو بازهم بر سری دیگر
همیشه حرف آخر را عشق در طالعم می زد
من اینجا رو به عکس ما تو آنجا با زنی دیگر
همیشه فکر می کردم خدایم پشت مغرب هاست
به شب ها چشم می دوزم به خود، تو، حسرتی دیگر
خموشم منتظر تا کی تو نامم بر زبان رانی
من هم آهنگ دیوار و تو بر لب واژه ای دیگر
نگاهم کن، بخند با من به سان عکس دیروزت
که آغوشم نفس می زد برای لحظه ای دیگر
کجای خاطرت، یادی از عشق رفته ات کردی
که من لرزان و بی تابم و قلبم شعله ای دیگر
من اینجا دست لرزانم به روی سینه بنشانم
به یاد حس دست تو که گشت افسانه ای دیگر
سحر نزدیک است و باز خدا خوابیده تا فردا
من اینجا در پی روزی که گم شد در شبی دیگر
پی نوشت: برای حس اتفاقی که برای عزیزی افتاد..
چهارم...
فاصله یعنی....
تا حس خالی دستانت را
دورشان حلقه کنم
و باز هم مثل همیشه ..........
سوم...
من یک خیال باطلم...
جاییکه ذهنم مدام پازل می شود
و تکه هایش...
.............یاد تو را به من وصله می زند
دوم...
کجای ذهن تاریخ حک کنم که یک انسانم،
نه یک اسم روی پاره کاغذی که می گویند هویت من است؟
باور کردن این همه حقیقت دروغین،
و شنیدن این همه واژه های معلق، فرصت می خواهد
اما انسانم و مرا پایانی..............