برای یک خاطره...
میخونی منو هنوز؟
رفته ای و من.... پای آمدن ندارم
چه آسان بود
تورا پیدا کردن
اگر میخواستم..
از اثر انگشتی که لای موهایم بجا مانده
آخ که اگر میخواستم...
اسباب کشی
"یونو" رو ورداشتم آوردم اینجا، تو همین همسایگی
سه از هفت از هشتاد و هفت
زندگی جایی بود
میان صدای قدم های تو و سربرگرداندن من
که در تاریک و روشن کلیدهای نزده ی راهروی هفت و چهل
گم شد و ماندیم معلق....
تو در خاطرات من
من میان همه ی این اعدادی که با هیچ حسابی
حاصلشان "تو" نمیشود.
با چشم های بسته
عادت می کنیم
به خیال خام شش و سی دقیقه ی صبح یکشنبه
که شاید
شمعدانی صورتی جوانه زده باشد