شصت..

توی کوچه ها با هم سالانمان بزرگ شدیم

دغدغه مان، سه چرخه ی پسر همسایه بود که با دیدنش، چشمانمان دودو می زد

بزرگ تر شدیم.............

دیگر کوچه ها تنگ بودند و چشمان مردم رهگذر تنگ تر..

خاله بازی، بازی محبوب خانواده ها بود برای بچه هایی که فرق داشتند.....

که دختر بودند.....................

با تماشای بازی بچه ها توی کوچه ذوق می کردیم و بساط خاله بازی توی حیاط پهن بود تا از لذت شوت هوایی توپی که اتفاقی از دیوار می گذشت، بی نصیب نمانیم............

دختر بودنمان را چشمان دوست و فامیل توی سرمان خُرد می کرد و تا می شد خنده هایمان را خشک...

که دیگر خنده ای نماند و دغدغه ای....

هر چه بزرگ تر شدیم، لباسهایمان بیشتر به تنمان زار می زد و مقتعه هایمان لابد از زور حرّافیمان با دختر زری خانم بود که پرچانه تر می شد.

دختر بودیم..................

دختر هرچه سنگین تر، ارج و قربش بیشتر.................

و ما بودیم که کنج خانه کز کردیم و راه نرفتیم تا سنگین شویم، آنقدر که دیگر هیچ ترازویی، زجر و غربتمان را تابِ کشیدن نداشت

دهه ی شصتی بودیم.................

همان ها که بزرگ شدنشان آنقدر درد داشت که قول دادند برای فرزندانشان، هیچ داروی رشدی تجویز نکنند.

ما همان هاییم................................