درباره من
دیگر توضیحی ندارد...
ادامه...
روزانهها
همه- کوریون
- کافه سایه (کامیاب)
- یونو (من، دو قدم آنطرفتر)
- یک رُب مانده
- پاراگراف آبی
- خودنامه
- نقش مهر
- مذاب ها (سپهر)
- کهکشان (مهرداد)
- خزان(مثل هیچکس)
- جوگیریات (کیامهر)
- لکاته ای که سیزیف بود
- بهروز(مخاطب خاموش)
- آدم برفی (هومن)
- هفتمین قاب (فرداد)
- سوریاس (یاسین)
- چمدان آجری (رسول ادهمی)
- زنده به گور
- نت فالش (حسام)
- چسبندگی های روح ما (من و تو)
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- برای یک خاطره...
- رفته ای و من.... پای آمدن ندارم
- اسباب کشی
- سه از هفت از هشتاد و هفت
- با چشم های بسته
- مهرها میگذرند...
- چشمهایش..
- خدایی که تو را از درون میخورد
- "تو" هیچ گاه به "من" نرسیده بودی
- تا فصل آخر ما، هنوز گام های بیشماری باقیست...
- تو هم یک سرِ این ریسه ها را نگه دار...
- خاطرم هست که خاطرت باشد...
- بیا، تا این زمستان به سر نیامد...
- بیداری ممتد....
- برای روزی که شاید.... خداحافظ
نویسندگان
- رابی 84
بایگانی
- اردیبهشت 1400 1
- خرداد 1396 1
- آذر 1395 1
- آبان 1395 2
- مهر 1395 1
- تیر 1395 1
- فروردین 1394 1
- آذر 1393 2
- آبان 1393 2
- مهر 1393 2
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 2
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 3
- مرداد 1391 2
- اردیبهشت 1391 2
- فروردین 1391 1
- مهر 1390 2
- شهریور 1390 4
- مرداد 1390 5
- تیر 1390 6
- خرداد 1390 5
- اردیبهشت 1390 4
- فروردین 1390 9
- اسفند 1389 20
آمار : 52926 بازدید
Powered by Blogsky
همه مکانیکیا....جمله ات قشنگ بود.مرسی.
مرسی بهروز جان..نیستیا؟!!
سلام رابی عزیز..
متشکرم که قالب وبلاگت را عوض کردی و راهمان را تا به کلبه ات هموار نمودی....
چقدر شعرهایت به دل مینشینند و چه حیف است که ناشناخته بماند صاحب این احساس های کم نظیر اگر اجازه دهی به جمع دوستان معرفیت نمایم خوشحال میشوم ضمن اینکه امروز برای دو سه پست اخیرت نظری در شأن والایشان خواهم گذاشت
ممنونم
خیلی خیلی لطف داری، خیلی خوشحال میشم.
منتظر نظرات زیبایت هستم
وایستا تو مسیر باد.../
بهانه ی خوبی نیست، قدرت خراشیدن منو نداره..
اونوقت خونت میفته گردن ما
من که هل نمی دم
پول و پلله هم برای دادن دیه ندارم
متاسفم
خارا شدیم این روزا ، احتمالا همه‌مون ..
تصدقت بابائی ..
خیلی مرسی..
راستی میشه تمام رهن هم بشه؟
هر هل دادنی منجر به سقوط نمیشود ، دنیا رو چه دیدی دوست عزیز ممکن هل دادن کسی باعث بشه
از سقوط نجات پیدا کنی ،اینروزا بیشتر آدما دنبال
هل های مثبت اطافشون هستند،
کارهاتون زیبا ست من همیشه سر میزنم موفق باشی .
ولی گاهی وقتا هم می خوای سقوطت رو بندازی گردن یکی دیگه!!! میگی هلت بدن
به پای کارهای شما نمی رسه، منم که ردّ پام تو بلاگتون جا مونده!!
بعله که میشه ; )
لطف داری بهمون رابی عزیز
تصدقت
کلّی مرسی بابائی :پی
زیبا
بسی !
ممنون
پست مربوط به تولدت هم مثل بقیه خاص و خواندنیه...
جدا باید از ته دل تولد شما رو تبریک گفت...حتی اگر کیکی در کار نباشد
خدا کنه که عمر باعزت شما طولانی باشه و درعافیت...
بازم تبریک
مرسی فرداد جان
همیشه به من لطف داری و خوشحالم می کنی
سلام رابی جان.
شما هم مثه من تیرماهی هستی.
تولدت مبارک. با تاخیر..
الهی همیشه سلامت و شاد باشی و به آرزوهای قشنگت برسی..
سلام عزیزم
مرسی
تولد تو هم هر روزی که هست مبارک
شاد باشی
همیشه اون بالاها جای خوبی نیستن یه وقتایی باس عدوشود سبب خیر و یکی آدم رو واسه جای بهتر هل بده پایین.مهم نیست که هدف هولر چی بوده مهم هدف ماست.
مگه اینجا کارگاهه؟؟ هولر!!!!!! :پی
آره، اینم خوبه که سقوطمون هدفمند شه، مگه نه؟؟؟